Dit zijn maar gewoon de deuren van Oase en de Bron. Niets bijzonders te zien. Maar als die deuren konden praten en vertellen van wat ze het afgelopen seizoen meegemaakt hebben!
Bijna elke dag gingen ze open. Voor zoveel verschillende mensen: oude, jonge, rijke, arme, Nederlandse, Arabische, Portugese, Russische, Braziliaanse, Nigeriaanse, Marokkaanse, Gambiaanse en nog zoveel anderen, uit de buurt, van ver weg, christelijk, religieus, niet-religieus.
En ze kwamen met zoveel redenen: om God te prijzen, om anderen te ontmoeten, om een taal te leren en te oefenen, om hun hart uit te storten, om met andere tieners te ontdekken wie God is en wat Hij doet, om koffie te zetten en uit delen, voor een kerkdienst of een samenkomst, voor een cultureel uitwisselingsprogramma, voor een kerstdiner, om informatie te geven of te krijgen over de stadsvernieuwing, om samen uit de Bijbel te lezen, om muziek te maken, om een kickbokstraining voor te bereiden, om God te ontmoeten, om te studeren, voor de burendag, om feest te vieren, voor een dagbesteding, om te rouwen en afscheid te nemen, om even met iemand te kunnen praten, om eten uit te delen dat anders weggegooid zou worden, om spelletjes te doen, om te vergaderen, om meer over God te leren, om te werken, om er gewoon even te zijn en nog zoveel andere dingen.
Als ik daar op de laatste dag voor mijn vakantie even bij stil ben ik verwonderd. Wat een inzet van zoveel mensen om dit mogelijk te maken! Wat een trouw van zoveel mensen. En wat een zegen van God! Bijna elke dag is hier ook gebeden voor de mensen die naar dit gebouw komen. Dat deze plek een Bron van vrede, recht en vrolijkheid zal zijn. Een Oase voor wie moe is en nieuwe inspiratie en energie zocht.
Dank aan iedereen die hielp dit mogelijk te maken. En dank aan God die al die inzet zegende!
Bram Beute